De zonsopgang kleurt de hemel rood; het belooft een zonnige dag te worden. Ik schrijf jullie vanuit mijn tent. Niet vanuit het ruige Noorwegen deze keer, ik kampeer in ons Belgenlandje, in het bos op een steenworp van mijn achterdeur. Uit heimwee naar de zomermaanden – daar, in het ‘midden van alles’.
Na het werk pakte ik mijn boeltje en vertrok naar het bos voor een grote wandeling met Rekkie. Eekhoorns, konijnen, vogels en een enkele fazant vergezelden ons op onze tocht. We wandelden tot de schemer viel. Op een mooie open plek in het bos zette ik mijn tent neer. De bomen rondom behing ik met kleine lichtjes, Pinterest was er niks tegen ;).
Oh jee, ik hoor zelf hoe dit klinkt en ik hoor het jullie tot hier denken:
‘Typisch Fine’, ‘Halve hippie’, ‘In uw eentje in een bos… Waarom?!’
Wel, die eerste bedenkingen laat ik in het midden, op die laatste geef ik jullie graag het enige eerlijke antwoord: omdat ik verslaafd geworden ben. Het is wat het is, geen doekjes erom: Ik ben verslaafd aan de buiten. Ik ben verliefd op het kraken van de takken in het midden van de nacht, de wind die door de bladeren ruist, de vogels die de dag aankondigen en de opkomende zon die dat bevestigt. Ik hou van de frisse neus die je ervan krijgt, het heldere hoofd, het krachtige lichaam. Het gevoel van een zijn met de wereld waarin je leeft, het ontzag voor het geheel, de dankbaarheid dat wij daar deel van mogen zijn.
Andy Goldsworthy zei het zo mooi:
“We often forget that we are nature. Nature is not something separate from us. So when we say that we have lost our connection to nature, we have lost our connection to ourselves.”
En misschien is dat wel zo, toch? We zijn het een beetje kwijtgeraakt in het overaanbod aan activiteiten, de hoge werkdruk en het scherm. De digitalisering heeft onze tijd ongemerkt ingepalmd. Het scherm eist onze aandacht op en we brengen steeds minder tijd buiten door. Dat beginnen we allemaal te merken; stress, hoofdpijn, hoge bloeddruk, druk op de borst, rug- en nekklachten, … noem het maar. En laat de buiten nu net daar een wondermiddel tegen zijn! Buiten zijn is niet alleen goed voor de huid, het lichaam en de conditie, de gunstige effecten gaan veel verder dan dat. Tijd doorbrengen in de natuur verlaagt onze hartslag en bloeddruk én zorgt voor een afname van stresshormonen in ons bloed. Buiten zijn is goed voor lichaam én geest.
Bon, genoeg gepreekt, dit alles maar om mijn verslaving goed te praten. We zijn allemaal ergens afhankelijk van, toch? Of het nu de smartphone in je hand, de 700 likes op Instagram, het wijntje na het werk of de nieuwste serie op Netflix is, laat mij maar fijn verslaafd zijn aan iets dat nog goed voor me is ook! Doen jullie mee?